|
Licht trilt de aarde onder het gras. Monotone, snel opeenvolgende schokjes. Een opwindend gevoel neemt bezit van zijn lange lijf. Blijf waar je bent, weet hij. Toch gaat hij omhoog. De natuur is sterker dan zijn wil. Zijn paarsroze kopje wurmt zich tussen de grassprieten. Vlak voor hem staat een kip met haar snavel driftig op de grond te roffelen. Het lijkt of ze hem niet ziet. Ze drumt ijzerenheinig door. Wanneer hij half uit de grond is hapt de hen ineens toe. Met haar poten schrap, trekt ze hem helemaal boven aarde.
Gelaten beseft hij dat de kip morgen een ei met een diep oranje gekleurde dooier zal leggen.
|