Verleiding

 
Om me heen staat iedereen te eten. De geuren van pizza, friet, stokbrood met ui en kaas. Hand aan de mond dus. De mensen die niet eten staan met hun hand aan hun oor, ze telefoneren. Een dikke man combineert het eten van een kroket met het voeren van een telefoongesprek. Ik sta op het perron en wacht op de trein die mij na een vergaderdag weer naar huis brengt. Ook mijn maag kriebelt en knort, zien eten doet eten. Al die etensgeuren maken het er niet beter op.
Daar komt mijn trein. Gered. Zonder een einde te maken aan mijn goede voornemens: geen junkfood, gezond eten.
In de trein hangt de etenslucht in de coupé. Het is vol, op de grond naast mijn stoel gaan twee jonge vrouwen in het gangpad zitten zonder hun gesprek en hun maaltijd te onderbreken. Patat en pizza. Knisperend papier en kledderige saus, pal onder mijn neus.
Waarom is aan het eind van de middag junkfood toch zo lekker? Waarom is al die troep zo verleidelijk dat ik niet moet denken aan de sla in mijn koelkast, die ik straks met een mager sausje ga klaarmaken? Waarom verkopen ze die rotzooi op het station? Kookt er dan niemand meer? Je maakt mij niet wijs dat alle mensen die zich nu volstoppen, vanavond nog een gezonde maaltijd eten. Zeggen die meisjes straks tegen hun vriend 'maak zelf maar wat'? Of als ze thuiskomen, stouwen ze dan de lekkere ovenschotel tegen heug en meug naar binnen, die hun partner gemaakt heeft? Die jongen verderop woont vast nog bij zijn moeder. Eet hij vrolijk mee aan tafel of zegt hij 'mam, ik heb niet zo'n honger vandaag?'
Drie maaltijden per dag raakt uit de mode, behalve in gezinnen met kleine kinderen. Die eten nog volgens de ouderwetse voedingsregels, de rest van de mensheid graast als een koe in de wei. Als je trek hebt neem je wat.
De hele treinreis waaien de etensgeuren mijn neus binnen. In Rotterdam stap ik uit, vastbesloten snel de tien minuten te lopen die mij nog scheiden van de koelkast met de sla. Tot ik in de hal van het station de geuren ruik van de pizzabakker. En zo loop ik dus etend het station uit. Ik weet weer precies wat verleiding is.

© Els Ackerman