Te veel krant

 
Vierenzestig! Dat was het aantal bladzijden van de zaterdageditie van NRC Handelsblad. Hij paste nog net door de opening van de brievenbus. Op zaterdag las ik een gedeelte, op zondag nog een stuk en pas op maandagavond had ik hem uit. Maar toen lag de maandagkrant van twintig bladzijden alweer op me te wachten. Dinsdag weer twintig bladzijden, woensdag zesentwintig, donderdag vierentwintig en vrijdag zelfs tweeëndertig. In totaal 186 bladzijden. En niet van die kleine, nee, van die grote die je zo lastig kunt omslaan. De donderdagkrant vermeldde overigens dat dit grote formaat in 1712 werd bedacht door Britse krantenuitgevers, omdat ze belasting per bladzijde moesten betalen.
Meestal lees ik ongeveer de helft. Met een geschat aantal woorden van 2500 per bladzijde zijn dat dus per week meer dan 200.000 woorden. Dat komt overeen met een dikke roman. Ik doe er meer dan acht uur over. Een hele werkdag per week! Geheel vrijwillig. Terwijl een mens het al zo druk heeft. In die tijd zou ik boeken kunnen lezen, columns schrijven, mijn lichamelijke conditie verbeteren, de kinderen helpen met hun huiswerk of mijn vrouw met de afwas.
En morgen komt weer de zaterdagkrant, ditmaal met het maandblad erbij. Nóg meer te lezen. Terwijl ik de vrijdagkrant nog lang niet uit heb. Houdt het dan nooit op?

© Adrie Kuil

februari 2005