Vos in de Biesbosch
foto: Peter Gevers
Klik voor groter...

Reintje

 
'Jij hier? Vorige week zag ik je nog scharrelen op die weilanden daar,' zeg ik verrast en wijs naar de overkant van het water. Hij schrikt niet, lijkt zelfs goedgemutst.
'Ja, toen liep ik mijn ronde langs de nesten die ik daar weet,' zegt de vos. Hij aarzelt voor hij verder gaat. 'Bij elk nest blijf ik even staan. Soms haal ik er een ei uit. Dat is een kwestie van luisteren. Als er aan de binnenkant van een ei een jonge grutto tegen de eierschaal tikt omdat hij eruit wil, dan hoor ik dat. Ik pik de hapklare vogeltjes eruit. Een hap eierstruif, daar houd ik niet van.'
'Woon je hier in de Biesbosch?'
'Ja zeker, dit is mijn paradijs. Geen jagers en geen auto's. Je moet je beheersen in het paradijs, maar je weet hoe dat gaat. Er zijn hier veel zwanen. Gisternacht heb ik er acht doodgebeten, ik kon niet stoppen. Je ziet er bijna niks van na afloop. Een klein gaatje in de hals, dat is alles. Ik zuig daar wat bloed uit, soms. Het bezorgt me een slechte naam.
Wat ik hier graag doe is het leeghalen van nesten van kiekendieven die in de rietvelden broeden. Hun nesten liggen gewoon op de grond. Heerlijk, een hapje grauwe kiekendief. Het zijn zeldzame vogels die alleen in de Biesbosch broeden. Maar ik kan niet aan die nesten voorbijgaan. Zit in de genen.'
'En die weilanden aan de overkant,' vraag ik, 'waar ik je zag?'
'Daar ga ik af en toe naar toe. Die horen ook tot mijn gebied. Vannacht steek ik over. Een paar mensen daar hebben vergunning om op vossen te jagen. Dat heeft me een keer bijna de kop gekost toen ik in de straal van een lichtbak gevangen werd. Ik was verlamd. Ze schoten gelukkig mis. Mij zullen ze nooit meer te pakken krijgen met zo'n lichtbak, een vos leert snel.
In de randstad zijn er jonge vossen die zich door mensen laten voeren. Op een camping aan de rand van de duinen, onbegrijpelijk. Wij horen schuw te zijn.'
Ik knik. Hij wil zich omdraaien en ik vraag snel: 'Dus straks zwem je terug?'
'Ja, ze zeggen dat ik net zo zwem als een hond. Het enige moment dat ik me kwetsbaar voel, met mijn hijgende kop boven het water. Het zal wel goed gaan, denk ik. Vergeleken met Engeland is het hier natuurlijk nog heilig. Zo'n vossenjacht, ik moet er niet aan denken.' Hij drentelt weg en ik hoor nog net: 'Aan de andere kant, die Engelsen kčnnen hun pappenheimers wčl. Je moet ons soort kort houden.'

© Dick van den Berg

juni 2005