Koffie

 
Een busje brengt ons het laatste stuk naar het congrescentrum. De chauffeur scharrelt wat rond, praat met andere chauffeurs en stapt uiteindelijk met een bak koffie in het busje. We zijn compleet en kunnen rijden.
De chauffeur kijkt naar de kartonnen beker met koffie op zijn dashboard.
'Zou dat goed gaan?', vraagt hij.
Ik zit vooraan en zeg: 'Ik denk het niet.'
Hij pakt de beker in zijn linkerhand, start en rijdt weg.
Bij een medereiziger gaat de telefoon.
'Ja', zegt de chauffeur, 'het lijkt alsof ik handsfree kan bellen, maar dat is helemaal niet zo. Deze telefoon kan alleen op 24 Volt handsfree en dat zit in de andere bus waar ik op rijd. Deze bus heeft 12 Volt.'
Op de snelweg rijdt hij behendig tussen alle auto's en vrachtwagens door.
'Laatst belde mijn baas, dus ik nam op. Even later zag ik dat de politie naast me reed. Dus ik zei: "Ik moet ophangen, politie." Maar het was al te laat. Ik moest stoppen. De agent zei dat ik niet met de telefoon in mijn hand mocht rijden. Ik wees hem op de handsfree-installatie en zei: "Ik heb handsfree, waarom zou ik de telefoon aan mijn oor doen? Mag een mens tegenwoordig geen jeuk meer hebben aan zijn oor?" Ik kreeg net geen boete, de agent zei alleen dat ik niet weer de telefoon mag oppakken als ik rijd.'
We draaien de oprit van het congrescentrum op en groeten hem bij het uitstappen.
Hij groet terug en neemt de laatste slok koffie uit de beker die hij de hele rit in zijn hand heeft gehouden.

© Joke Tacoma

april 2006