Jarig

 
Dit jaar ben ik vijftig geworden. Reden voor een feest, zo vond mijn omgeving.
Als kind vierde ik mijn verjaardag altijd, dat hoorde zo. Ranja, cake met slagroom, aardbeien, vriendinnetjes en buurmeisjes. Van te voren was ik altijd een beetje zenuwachtig. Ik herinner me geen enkel cadeau, maar heb ze ongetwijfeld gekregen.
In mijn studententijd was het vaak feest. Zelfs zonder verjaardag: kandidaats, doctoraal. Mijn vriendenkring was groot en iedereen vierde zijn verjaardag en andere mijlpalen. We fietsten soms van het ene feest naar het andere, er waren minder weekenden dan feesten. De voorbereidingen voor een feest waren redelijk simpel: veel wijn, bier, sterke drank en zoutjes in huis halen en de kamer zoveel mogelijk leeg, zodat iedereen op de vloer kon zitten. In mijn kamer van 15 m² konden makkelijk twintig mensen. Het feest begon rond 11 uur 's avonds en het was eerder licht dan dat het feest was afgelopen. Cadeaus werden in de vorm van flessen wijn en boeken gegeven.
En nu ben ik vijftig. Wie wil ik uitnodigen? Alleen de mensen die me echt kennen. Dat blijken er toch nog zo'n dertig te zijn. De vloer kan ik ze niet meer aanbieden, er zijn stoelen nodig. Gelukkig heb ik een grote kamer en mijn verjaardag is in de zomervakantie, dus dan zijn twintig stoelen wel genoeg. Ook nu moet de kamer voor een groot deel leeg. Wat haal ik in huis? De voorkeuren van mijn vrienden zijn op alcoholisch gebied sterk veranderd. Ze komen met de auto, willen niet te veel drinken. Heb je ook fris? Ja, natuurlijk. Veel fris dus, maar toch ook een krat bier. Het krat Heineken ziet er anders uit dan in mijn studententijd, maar bevat nog steeds 24 pijpjes. Het is zwaarder dan ik me kan herinneren. Kennelijk gaan mijn krachten achteruit. De tijd van mijn feest schuif ik aanzienlijk naar voren: om drie uur 's middags komen de eerste gasten. En het feest is voorbij voordat het donker is. De cadeaus staan me helder voor de geest: veel boeken, boekenbonnen, een paar planten en wat mooie hebbedingetjes. Ik was vergeten hoe leuk het is om iets te vieren: vooral de cadeaus zorgen voor veel napret.
Tot mijn verrassing constateer ik dat er weinig verschil is tussen een feest in mijn studententijd en een feest nu. Mijn sociale omgeving is nog steeds even groot, ze vermaken zich op mijn feestje met elkaar zonder dat ik daar veel aan hoef te doen. Ze drinken wat minder, ze komen eerder en gaan vroeger naar huis. Maar de sfeer is hetzelfde, het plezier met elkaar ook.
Alleen het krat pils is zwaarder geworden.

© Joke Tacoma

september 2005