Ja dokter, nee dokter.

 
Bloot lag ik op de tafel. Ik was drie maanden. De arts van het zuigelingenbureau beluisterde me met zijn stethoscoop. Vol trof de straal hem in het gelaat. Verbouwereerd keek hij naar me. De urine droop uit zijn grijze sik.
  In de loop der jaren nam de kracht van mijn plasstraal, door de getuigenis van mijn moeder, mythische vormen aan.

De oude dokter was ook schoolarts. Berucht waren zijn koude handen. Eén keer per jaar moesten de kinderen van onze dorpsschool poedelnaakt voor hem verschijnen. Behalve ik, hij kende me nog, ik mocht mijn onderbroek aanhouden. Als ma hem het flesje met mijn ochtendurine overhandigde, maakte hij grommende geluiden.
  De laatste keer was er een student bij die praktijkervaring moest opdoen. Een kalend iel ventje met een uilenbril. Die volledig door zijn leermeester werd genegeerd. Hij keek toe terwijl de dokter mij beklopte en betastte, ik mijn tong zo ver mogelijk uitstak en A zei.
  'Kleed je maar weer aan,' bromde de dokter.
  'U vergeet de liesstreek,' zei het studentje.
  'Wat?' snauwde de arts, 'waar bemoei je...' Er verscheen een satanisch lachje rond zijn mond. 'Ga je gang.' Met een breed armgebaar nodigde hij de stageloper uit. Zelf ging hij in de verste hoek van het kamertje staan.
  'Trek je broek maar uit.' Het studentje keek verlegen naar de grond. Door de bril leken zijn ogen op die van een koe.
  'Nu moet je op de rug van je hand blazen,' zei hij, 'dan kan ik voelen of je een breuk hebt.' Voorzichtig betastte hij mijn liezen.
  'Ik voel een kleine oneffenheid. Wilt u eens kijken dokter Joekes?' De student deed een paar stapjes opzij. De oude arts verstarde. Hij keek onzeker naar mijn kruis. Mijn spuitgast hing er verschrompeld en wit weggetrokken bij. Uitgeblust. Daar leek de man moed uit te putten. Hij kwam naar me toe.
  'Geen geintjes, hè?'
  'Ja dokter. Nee dokter'
  'Blaas,' blafte hij. Ik blies met alle kracht die ik in me had. Ruw stak de dokter zijn ijselijk koude hand tussen mijn benen. Een schok voer door mijn onderlijf. Mijn spieren trokken samen.
  Zijn rauwe kreet moet ver buiten de school te horen zijn geweest.

© Ees de Winter