Helpdesk

 
Iedereen die een computer heeft kent het fenomeen helpdesk. Eens in de zoveel tijd hapert het systeem en kom je er zelf niet uit wat de oorzaak is. Dan bel je de helpdesk. Dat is een ervaring op zich: eerst beantwoord je vragen door op een toets te drukken, daarna volgt het bandje 'er zijn op dit moment meer dan twee wachtenden voor u'.
Dat is het moment om de telefoon op de speaker te zetten, zodat je intussen wat anders kunt doen. Gelukkig hoor je aan de toon wanneer je aan de beurt bent. Het uitleggen van de klacht gaat de ene keer makkelijker dan de andere keer. Soms heeft de computer zelf bedacht wat er aan de hand is en geeft hij een foutcode. Als je de foutcode van het probleem weet is de oplossing nabij.
Binnen mijn eigen vak (personal coach) voel ik me soms ook helpdesk. Klanten komen bij mij als ze een probleem hebben met werk. Het is niet altijd meteen helder wat de klacht is, maar soms wel: 'ik weet niet wat ik wil', 'ik weet niet wat ik kan', 'ik weet wat ik wil, maar weet niet hoe ik dat moet bereiken'. In feite melden ze de foutcode. Gelukkig heb ik geen bandje met 'er zijn op dit moment meer dan twee wachtenden voor u'. Maar de parallellen zijn er wel, het systeem van mijn klanten werkt niet meer zoals vanouds en ze weten zelf niet hoe ze het moeten oplossen.
Eigenlijk is de wereld van de zorg- en hulpverlening één grote helpdesk. Als ik mij bij de huisarts meld met een duidelijke foutcode, weet ze eerder hoe ze me moet helpen. Been gebroken? Naar het ziekenhuis, zetten en in het gips.
Kunnen we niet een helpdeskverzekering gaan afsluiten? Waarom de problemen in de zorg apart verzekeren? Zeker nu we allemaal hetzelfde basispakket krijgen, kan het pakket best uitgebreid worden met andere problemen die om een oplossing vragen. Computer gecrasht? De helpdeskverzekering vergoedt een harde schijf. Heup versleten? De helpdeskverzekering vergoedt een nieuwe heup. Bal door het raam? De helpdeskverzekering vergoedt het nieuwe raam. Allemaal in het basispakket. We zijn weer verzorgd van de wieg tot het graf.

© Joke Tacoma

november 2005