Geheugen (2)

 
'Hallo Adrie, hoe gaat het?'
Ik draai mij om en zie een collega met wie ik twee jaar geleden een aantal weken heb samengewerkt. Een mooie vriendelijke vrouw. Koortsachtig zoeken mijn hersens naar haar naam. Annemiek? Barbara? Charlotte? Ik weet het niet meer!
'Goed,' antwoord ik en geef haar een hand. 'Hoe gaat het met jou?'
Beter geen naam noemen dan een foute. Ooit heb ik iemand een paar keer met Ed aangesproken. Hij heette Peter. Een pijnlijke fout. Gezichten vergeet ik nooit, de bijbehorende namen wel. Dat is vervelend, want mensen horen niets liever dan hun naam.
'Prima,' zegt ze, 'wat doe jij momenteel?'
We kletsen wat over onze huidige werkzaamheden. In ons bedrijf draagt iedereen een kaartje met foto en naam. Haar kaart hangt aan een koord om haar nek. Onopvallend probeer ik de naam te lezen. De kaart hangt echter met de verkeerde kant naar voren. Het zit ook nooit mee.
'Tot ziens,' zeg ik na een paar minuten, 'leuk je weer eens te zien.'
'Tot ziens Adrie.'
Terwijl ze wegloopt komt er een andere oud-collega aanlopen. Hij steekt zijn hand naar mij uit en zegt 'Hallo Marco'.

© Adrie Kuil

maart 2006