Floortje

 
De vroege zondagmorgen is van Floortje en mij. De anderen slapen nog. Na een korte wandeling ontbijten we samen. Ze begint niet aan haar brokken voor ze worst en een kapje van het brood heeft gekregen.
Ik kijk op van de krant. Floortje ligt met haar snuit plat op de vloer. Haar lange oren hangen naast haar kop. Voor haar ligt de broodkorst. Met vochtige ogen staart ze me triest, licht verwijtend aan.
Ach, ik ben de worst vergeten. Schuldbewust geef ik haar een extra groot stuk leverworst.
En nog een.
Met haar kop schuin blijft ze me, al kwispelstaartend, verwachtingsvol aankijken voor meer. Als een derde plakje echt uitblijft, pakt ze met een diepe zucht het broodkapje op.

© Ees de Winter

november 2005