Druk

 
In de zomervakantie heb ik mijn bejaarde vrienden opgezocht. Het valt niet mee om een afspraak met ze te maken: zo druk. Eenmaal ter plekke wordt dit nogmaals bevestigd: erg druk hoor.
Waar heb je het dan zo druk mee? Nou, eh, we staan om acht uur op, wassen en ontbijten en dan is het al half tien. De krant lezen, koffie, boodschappen doen, dan is de ochtend al om.
Mijn vrienden zijn zeventig-plus en redelijk gezond. Na hun pensionering hebben ze hobby's ontwikkeld: genealogie, Japans studeren, basklarinet spelen. Om wat te doen te hebben en om hun vrouw niet in de weg te lopen. Inmiddels zijn ze specialisten in hun nieuwe vak.
Waarom is het voor oudere mensen zo belangrijk om aan te geven dat ze het druk hebben? Het is duidelijk dat ze wat te doen hebben, maar als je doorvraagt is er nog erg veel tijd over. Dan heb je het toch niet druk? Juist zij hebben de mogelijkheid om hun tijd naar eigen inzicht in te delen. Komt het vandaag niet af, dan is er morgen weer een dag.
Heeft het te maken met status? Vroeger, toen ze betaald werk deden, had het status om te zeggen dat je het druk had. Toen hoorden ze bij de maatschappij. Nu voelen ze zich uitgerangeerd. Met het druk hebben creëer je weer diezelfde status en daarmee kennelijk de eigenwaarde die dat met zich meebrengt.
Misschien is er nog een ander aspect, hoewel ik ze daar nooit over hoor. Als je nog niet bejaard bent, kun je ervan uitgaan dat je nog een paar jaar meegaat. Als je zeventig-plus bent, hoeft dat niet zo te zijn. Magere Hein kan iedere dag langskomen en dan is het afgelopen. Hoe ga je met díe tijdsdruk om? Dat is met recht een deadline. Hierop door redenerend heb je het in feite nooit druk als je denkt nog tijd van leven te hebben en heb je het echt heel druk als je je realiseert dat je tijd beperkt is.
Ach, die vrienden van me, soms erger ik me eraan dat zij klagen over drukte. Nu realiseer ik me dat het één van de laatste geneugten van het leven is.

© Joke Tacoma

augustus 2004