Zonnebloem |
| Als ik bij een veld zonnebloemen sta, kijken de kernen me allemaal aan. En hoewel alle ogen anders zijn, lijken ze allemaal betrouwbaar. Alsof ze zeggen: kom maar, het is feest vandaag. Het is overigens een fabeltje dat zonnebloemen met de zon meedraaien. Daar zijn de stelen ook veel te stevig voor, er zit geen draaimechaniekje in. De schoonheid van een zonnebloem vind ik geweldig. Vooral het okergele van de tientallen blaadjes die om de kern zitten. Een weelde van zonnestralen, zo helder, dat het de kern met al zijn meeldraaden nog donkerder maakt. Zo'n geel blaadje is aan het uiteinde lichter dan bij de kern. Bij de kern wordt het wat bruiner. Hoe is het mogelijk, dat moeder natuur het zo kan maken. Het is niet eens na te schilderen. Van Gogh heeft een goede poging gedaan, maar het is toch anders dan de zonnebloem zelf. Meer een impressie. De kern. Prachtig donkerbruin, met duizenden meeldraaden, allemaal even mooi en perfect. Ze vormen een krans om het deel van de kern waar uiteindelijk de pitten worden gevormd. De potentiële pitten vormen een wiskundige reeks: vol regelmaat en ritme. En toch rond. Maak het maar eens na. Zelfs al begrijp je de wiskunde die er achter zit, dan nog is het niet na te tekenen. Zelf maak je altijd wel een foutje. Zo'n zonnebloem niet: die heeft maar één pit nodig om een hele zonnebloem te worden. Waarom hebben zonnebloemen zulke lange stelen? Ze zijn soms langer dan mensen. Een metertje korter zou toch ook wel genoeg zijn. Geen idee, waarom dat is. Het voordeel van de lange stelen is dat ze in een grote vaas mooi tot hun recht komen. Je kunt ook regelmatig een stukje van de steel afsnijden zonder dat hij te kort wordt. Het groen van de bladeren past ook weer prachtig bij de bloem. Ooit leerde ik dat 'het wordt je groen en geel voor de ogen' betekent dat groen en geel niet met elkaar harmoniëren. Maar de zonnebloem laat zien dat dat niet zo is. Ik kan me er over verwonderen dat de natuur zo scheutig is met al haar kleuren en dat het per plant altijd bij elkaar past. Er is ook een nadeel aan een zonnebloem: hij ruikt niet lekker. En toch trap ik er iedere keer weer in als ik een bos zonnebloemen krijg: ik ruik. Niet doen. Stelen schuin afsnijden en in lauw water zetten. Kijken. Verwonderen. Schoonheid. |
© Joke Tacoma |
augustus 2007 |