Tijd (2) |
| 'We zijn al weer een week op vakantie,' zegt mijn vrouw terwijl ze haar aantekeningen bijwerkt. 'We zijn toch pas vier dagen weg?' is mijn reactie. De urenlange autoreis vanuit Rotterdam naar het dorpje Viehhofen in Oostenrijk. Inspannende wandelingen steil omhoog; met als beloning bij een berghut een apfelstrudel of een kaiserschmarren, stukjes pannenkoek met rozijnen. Goud wassen in de Hüttwinkel Ache. Of beter gezegd zand en stenen wassen, want goud hebben we niet gevonden. Nog geen milligram. Een adembenemende rit langs smalle haarspeldbochten naar de 2571 meter hoge Edelweisspitze, met daarvandaan uitzicht op tientallen bergen hoger dan 3000 meter. Vervolgens naar de Grossglockner, met 3797 meter de hoogste berg van Oostenrijk. Lopen in de eeuwige sneeuw. Wandelen door de Seisenbergklamm, een smalle kloof die sinds de laatste ijstijd door de Weissbach is uitgesleten in de kalkrotsen. Een bezoek aan het geboortehuis van Wolfgang Amadeus Mozart in Salzburg, met daarin onder andere zijn concertviool en klavecimbel. Dit alles, en nog veel meer. Wel een beetje veel voor vier dagen. 'Het is vandaag vrijdag,' merkt ze op. En dus heeft ze gelijk, want verleden week vrijdag zijn we vertrokken. De tijd gaat snel als je veel meemaakt. |
© Adrie Kuil |
augustus 2007 |