Thuis

 
'Wat zie jij er goed uit.'
Enigszins verbaasd antwoord ik: 'Dank je'. Ik voel me niet bepaald goed. Verlopen, moe, hangerig. Hoe kan iemand zeggen dat ik er goed uitzie? Nou ja, misschien wilde ze aardig doen.
Een paar dagen later vindt weer iemand dat ik er goed uitzie. Turend kijk ik in de spiegel. Donkere kringen onder mijn ogen. Ik moet 's avonds vroeger mijn bed in. Maar uitgerekend om die tijd begin ik op te leven. Wordt het leven leuker. Slapen kan altijd nog. 's Ochtends gaat de wekker te vroeg.
'Ben je op wintersport geweest?'
'Nee, hoezo?'
'Je bent zo bruin.'
Nu begint het kwartje te vallen. Ik zie er helemaal niet goed uit, ik ben gewoon bruiner dan de rest van de Nederlanders. Dat kan kloppen. Als de zon schijnt, zit ik erin. Ik open de schuifdeur en zit beschut in de zon. Heerlijk. Omdat ik thuis werk, kan ik op die momenten mijn vakliteratuur lezen.
'Nee, ik werk. Thuis.'

© Joke Tacoma

februari 2008