Politiek kinderspel

 
Rotterdam moet kindvriendelijker worden. Met koeienletters staat het op de voorpagina van De Havenloods, ons Rotterdamse huis-aan-huisblad. Het voorspel van de gemeenteraadsverkiezing is dus begonnen.
Twee wethouders - van CDA en PvdA - hebben de stedelijke visie gepresenteerd om van Rotterdam een kindvriendelijke stad te maken. De PvdA-wethouder is de man die besloot om in ons rustige blok van woonhuizen en kantoren de vestiging van een kinderdagverblijf toe te staan, na verandering van het bestemmingsplan van het betreffende pand. Met de speelplaats in de achtertuin, uiteraard. Heel kindvriendelijk.

Hoe komt het dan dat zelfs mijn buren met kleine kinderen bezwaren tegen dit besluit hebben ingediend? Vinden zij dat tien kinderdagverblijven in de directe omgeving wel genoeg is? Vinden zij ook dat ouders na hun werkdag behoefte aan rust hebben in de achtertuin of op hun balkon? Dat ze niet zitten te wachten op de kinderen van de BSO (Buitenschoolse Opvang) die na schooltijd nog uren in de tuin zullen spelen? Of op de kinderen die in de weekends en de schoolvakanties deze 24-uurs-opvang zullen bevolken? Uiteraard zitten wij ook niet te wachten op de verkeersopstoppingen van halende en brengende ouders in onze smalle eenrichtingsverkeerstraat, waar de parkeerplaatsen altijd bezet zijn.

De mevrouw die de vergunning heeft aangevraagd is inmiddels failliet, maar een door haar ingehuurde adviseur (toevallig een actief lid van dezelfde politieke partij als de wethouder die toestemming gaf) wacht met spanning op de beslissing van de bestuursrechter. Als Vrouwe Justitia een voor hem gunstige uitspraak doet, kan hij de vergunning aan de hoogstbiedende crèche-organisatie verkopen. Daar is veel geld aan te verdienen, blijkbaar. Marktwerking heet dat, in hedendaags jargon.

Met veertig omwonenden hebben we een advocaat ingehuurd om onze belangen te bepleiten. We zijn zelf ook best kindvriendelijk, de meesten van ons hebben kinderen of kleinkinderen. Maar we vragen ons af hoe kindvriendelijk de wethouder zou zijn als er een 24-uurs-crèche naast zijn woonhuis kwam. Ik vermoed dat we niet op hem zullen stemmen.

© Els Ackerman

februari 2010