Ontslapen

 
Midden in de nacht maakt mijn vrouw me wakker. 'Floortje is dood,' snikt ze. 'Ik heb geroepen en aan haar gesjord. Ze reageert niet.'
Roerloos ligt ze op de overloop. Op onze knieën gaan we bij haar zitten. Haar ogen staan troebel en ze ademt niet. Geëmotioneerd strelen we het nog niet helemaal koude lijf van Floortje.
Plotseling begint ze te kwispelstaarten en draait zich op haar rug. Springlevend, mét haar poten in de lucht kijkt ze ons hoopvol aan. De vermeende ontslapene wil over haar buik gewreven worden. Het ultieme hondengenot.

© Ees de Winter

september 2008