Nummerherkenning

 
Op het display zie ik wie belt, dus ik kan opnemen met 'dag schat' als ik daar zin in heb. Of ik laat de voicemail zijn werk doen, als ik de naam lees van iemand waar ik nu net even niet mee wil praten. Nummerherkenning is best praktisch.
Na mijn overstap van KPN naar een nieuwe aanbieder doet de nummerherkenning het niet meer. Ander systeem, begrijp ik uit de handleiding. Ik sta dus voor een keuze: doorgaan met dit toestel maar dan zonder nummerherkenning, of een moderner apparaat aanschaffen waardoor ik weer weet wie er belt als het signaal gaat.
Even heb ik heimwee naar de tijd dat je helemaal geen telefoons kon kopen, maar een exemplaar huurde bij de voorganger van KPN. Iedereen had hetzelfde toestel, zwart met een draaischijf. Loodzwaar. Allemaal met hetzelfde harde belgeluid. Een kort snoer, zodat je alleen kon telefoneren als je vlakbij het toestel bleef.
Dat is nu oude geschiedenis, die toestellen kom je alleen nog tegen op de rommelmarkt. Huren kan nog wel geloof ik, maar in telefoonwinkels en folders van elektronicaconcerns kan de consument kiezen uit een oneindige variatie van toestellen met de mooiste namen. De bekende merken zijn het duurste, de klonen het goedkoopst.
Ik zoek zekerheid, met mijn gebrek aan technisch inzicht verwacht ik die bij een gerenommeerd merk. Mijn telefoonaanbieder verkoopt ze. In de telefoonwinkel trek ik een nummertje, en ik ben aan de beurt nadat de mevrouw voor mij al haar woede op de toonbank en over de verkoopster heeft uitgestort. Iets mis blijkbaar. De verkoopster weet er geen raad mee, en haar collega die mij zou helpen springt bij. Wat een rotbaan, denk ik, als je de hele dag dit soort klanten voor je neus krijgt. Ik ben dus extra vriendelijk, en vertrek met een prachtige doos waarin een duo-telefoon zit. Een voor de huiskamer en een voor de slaapkamer.
'Ik kom terug als het me niet lukt', roep ik als afscheid.
Drie dagen later ben ik bijna net zo kwaad als de mevrouw die voor mij aan de beurt was. Alle handleidingen ten spijt lukt het me niet de telefoon aan het werk te krijgen. Ik voer exact de handelingen uit zoals ze zijn voorgeschreven, maar het apparaat doet niet wat de gebruiksaanwijzing belooft. Wel ontdek ik dat er al een lijstje namen en telefoonnummers in opgeslagen zit, van mensen die ik niet ken en die ik niet heb ingeprogrammeerd. Als ik dat aan mijn zoon vertel roept hij 'terugbrengen die handel! Ze hebben je een refurbished toestel verkocht'.
'Refurbished' blijkt een vakterm in de elektronicawereld te zijn. Elk apparaat dat door een ontevreden klant wordt teruggebracht, gaat opnieuw 'refurbished' in de doos. Keurig dichtgeseald, het ziet er uit als nieuw. Kijken of de volgende klant er tegen de nieuwprijs weer intrapt.
'Zeg vooral tegen de verkoper dat die telefoon refurbished is', zegt mijn zoon. 'Dan weet hij meteen dat je er verstand van hebt, en dan neemt hij hem terug.'
Het werkt. De verkoper - een andere dan de vorige keer - wil het apparaat eigenlijk niet terugnemen omdat ik het niet zo volmaakt heb ingepakt als toen ik het uit de winkel meenam, maar hij gaat om en ik krijg mijn geld terug.
'Refurbished' mompel ik als ik op straat sta. Weer een nieuw woord geleerd.
Gelukkig is de Mediamarkt vlakbij. En ik loop naar huis met de volgende telefoon in een dichtgesealde doos.

© Els Ackerman

september 2007