Marathon interview

 
De stem klinkt droevig en bekakt. Een mevrouw. Ik luister niet echt, ben met andere dingen bezig. Het is vrijdagochtend in de zomer, de tijd van het VPRO marathoninterview op radio 1. Drie uur lang intensieve gesprekken tussen een 'bekende Nederlander' en een radiojournalist. Ik zet de woorden 'bekende Nederlander' tussen aanhalingstekens, want het gaat niet om de BN-ers die alleen bekend zijn van radio en tv of die hun beroep maken van het bekend zijn.
Dit zijn echte mensen, vaak jarenlang bezig als kinderrechter, schrijver, politicus of beeldend kunstenaar. De gesprekken zijn meestal zo interessant dat ik op die vrijdagochtenden ander werk laat liggen om te kunnen luisteren. De geïnterviewden hebben een verhaal, de interviewer stelt goede vragen; samen hebben ze de tijd om het gesprek uit te diepen.
Vanochtend merk ik dat de mevrouwenstem mij afleidt van de inhoud. De manier waarop ze spreekt roept irritatie bij me op. Haar geluid heeft iets zeurderigs, ze klinkt verongelijkt en bekakt tegelijk. Ik kan er niet doorheen luisteren. Ik houd van markante stemmen, die een beeld oproepen van de eigenaar van die stem. Ook van aarzelende stemmen, die soms zacht en verlegen zijn. Of stemmen met een giechel, stemmen die pret hebben en dat niet kunnen verbergen.
Natuurlijk is het niet alleen de stem. Ook de manier van praten, timbre, het accent. Sommige mannen hebben een prachtige donkerbruine stem, sexy, spannend. De eigenaar van die stem is misschien een magere kale man met een brilletje, maar zijn geluid roept heel andere beelden op. Jonge stemmen praten poldernederlands, met lelijke a's en o's die bijna als 'au' worden uitgesproken. Oude opnamen van een nieuwslezer klinken nu ouderwets, met al die keurig uitgesproken ennetjes.
De mevrouw op de radio praat voort. Ik kan er niet naar luisteren zonder dat me een gevoel van verveling bekruipt. De redactie van het marathoninterview heeft ongetwijfeld criteria waar de geïnterviewde aan moet voldoen. Zoals hoge eisen aan inhoud, oorspronkelijkheid en bereidheid tot zelfreflectie.
Daar wil ik graag een criterium aan toevoegen: een interessante en prettige stem.

© Els Ackerman

augustus 2008