Lelijke eendjes

 
In Groot-Brittannië hebben ze ontdekt hoe je van een zingend lelijk eendje een ster kunt maken. Twee jaar geleden werd Paul Potts, een verkoper van mobiele telefoons, wereldberoemd door de talentenjacht Britain's Got Talent. En dit jaar gebeurde hetzelfde met Susan Boyle, een 47-jarige werkloze vrouw die naar eigen zeggen nog nooit door een man was gezoend. De werkwijze was in beide gevallen hetzelfde.

Een slordig geklede lelijkerd komt het toneel op, onverzorgd haar, gezet postuur, slecht gebit. De juryleden kijken elkaar meewarig aan. Het publiek verheugt zich op een afgrijselijk optreden en het vernietigende commentaar van de jury. Misschien gaat deze nooit gekuste kikker wel huilen! Waarom geeft zo'n geboren verliezer zich ook op voor een talentenjacht?

De deelnemer stelt zich voor aan de jury en begint te zingen. Tot ieders verrassing klinkt het uitstekend! Verbazing op de gezichten van de juryleden, groot enthousiasme bij het publiek. Bij de eerste hoge noot raken alle aanwezigen buiten zinnen, vrouwen pinken een traantje weg van ontroering. Door het onooglijke uiterlijk lijkt het allemaal extra goed. Na afloop een staande ovatie en lovende kritiek van de jury. De kandidaat kan het nauwelijks geloven. A star is born.

Deze aanpak werkt door de herkenning: er zijn veel lelijke eendjes die diep van binnen hopen dat ze eigenlijk een mooie zwaan zijn. Misschien moet ik me ook maar eens opgeven voor een talentenjacht.

© Adrie Kuil

juni 2009