Lekker

 
'Echt waar, één liter ijs per persoon, elke avond.'
Onder de douche bespreken twee vrouwen op leeftijd het SBS-programma De Afvallers XXL. Daarin was te zien hoe een volumineus gezin elke avond vier bakken ijs wegwerkt. De studente naast mij en ik wisselen een glimlach. Waarom zou je je druk maken over de ijsconsumptie van mensen die je niet kent? Maar de grijze dames kunnen er met hun pet niet bij.
Het zwembad bij mij om de hoek is tussen de middag het terrein van bejaarden, of zoals we tegenwoordig zeggen, senioren. Als eenling vallen ze in de levendige stad niet op; hippe twintigers, drukke dertigers en moderne veertigers bepalen het stadsbeeld. Maar is de zestigplusser in de meerderheid, dan delf je als zestigminner gauw het onderspit. Je wordt gedoogd, maar de wereld is weer even van hen. En die wereld zit vol verrassingen.
Een ploegje trouwe oude zwemmers vormt de harde kern. In de rij bij de kassa, onder de douche of aan de rand van het bad, ze zijn doorlopend met elkaar in gesprek. Over wie er wel is, wie er niet is en wie er ziek is.
Wie er bijna altijd is, is de blinde man. Hij wordt door een medesenior begeleid naar zijn kleedhokje en daarna naar zijn vaste stek, de ballenlijn.
Op de tast, langs de lijn met ballen die de ene baan van de andere scheidt, trekt de blinde man zijn baantjes. Hij wordt door het zwembadpersoneel en de andere baantjestrekkers met respect behandeld. Onduidelijk is of dat vanwege zijn handicap is, want het is een innemende man. Altijd pratend met Jan en alleman, hangend aan lijn of rand.
Vandaag staat hij samen met zijn kompaan vlak voor mij in de rij bij de kassa.
'Mijn man en ik hadden de kinderen al gemaakt voor we 23 en 24 jaar oud waren,' vertelt een vrouw, steunend op haar rollator, aan het tweetal.
De blinde staart in het niks omhoog, hij kijkt verrukt. 'Lekker he,' verzucht hij.
De vrouw giechelt ondeugend. 'Ja. En toen we de kinderen hadden, zijn we er niet mee gestopt, hoor.'
Nu lachen ze alle drie.
Wanneer het stil wordt, begint de blinde man voor zich uit te zingen. Hij ziet meer dan wij.

© Styn Haanstra

februari 2009