Bush en Balkenende

 
George Bush. Ik zal hem nog missen.
Die verbaasde blik op elke persconferentie. Ben ik hier goed? Wat zou ik ook weer zeggen?
De paniek in zijn ogen na de aanslag op de Twin Towers. Ik moet iets doen. Wie zal ik het eerst pakken? Noord Korea, Afghanistan, Irak?
Het werd Afghanistan. En daarna Irak. Uitgekookt wordt de inval in dat land voorbereid. Als president van de VS kan Bush de werkelijkheid definiëren die hem het beste uitkomt. Dus bewijst Colin Powell in de VN vergadering met lichtbeelden dat Irak wapens voor massavernietiging bezit. Kijk maar, díe containers.
Nederland trapt er graag in, Balkenende voorop. We sturen troepen.
De deal wordt maanden later door Balkenende en De Hoop Scheffer bezegeld op ontbijt-bezoek bij Bush. "Hi Jan Peter, hello Jaap." Twee padvinders onwennig op bezoek bij de hopman.

Vannacht had ik een heerlijke droom. Daarin verloopt het bezoek bij Bush heel anders: JP schuift De Hoop Scheffer opzij ("Sorry voor je carrière, Jaap") en zegt tegen Bush: "Listen George, it's simple. You gave us onvolledige en onjuiste information. So after all there will be no Dutch forces in Iraq. When falsehood is spoken, dan is daar natuurlijk geen kruid tegen gewassen."
Waarin een klein land groot kan zijn, wat een lef! JP herhaalt de woorden nog een keer. Hij straalt.
Maar die tekst? Die ken ik. Dat zijn letterlijk de woorden waarmee hij het gedrag van Friso en Mabel typeerde toen hij weigerde de toestemmingswet voor hun huwelijk in te dienen. Scherpe woorden. Ik dacht toen ik ze hoorde: kan je wel tegen die twee.
Het waren woorden die te laat en bij de verkeerde gelegenheid werden gesproken.
Wat een leuke droom toch, waarin ik dat met een subtiele ingreep rechtzet. Iedereen wordt er beter van ...

Begin juni dit jaar is Balkenende weer op bezoek bij Bush. JP voelt zich nog steeds genomen: een deuk in zijn normen, krassen op zijn waarden. Hij rept er met geen woord over.
En dat parlementaire onderzoek naar de voorgeschiedenis van onze inzet in Irak? Dat komt er pas als hij weg is.

© Dick van den Berg

juni 2008