Bruid

 
De ochtendkou trekt zich terug van het plein. Het oude kerkje en de espressobar ernaast liggen nu vol in de zon. Op het kleine terras drink ik mijn koffie. Tientallen bruiloftsgasten zijn zojuist de kerk binnen gegaan. Daar wachten ze, samen met de bruidegom, op de bruid.
Uit een zijstraat komt een zwarte Mercedes tevoorschijn. Hij maakt een bocht over het lege plein en stopt voor de kerk.
De chauffeur springt uit de auto, loopt voorlangs en opent het portier voor de bruid. Uit het andere portier werkt haar vader zich naar buiten. Ze schikt haar jurk. Voorovergebogen strijkt ze mechanisch over de gladde stof tot de plooien verdwenen zijn. Met haar lange hals en rechte schouders lijkt ze op mijn dochter. De vader van de bruid haalt beide handen door zijn zwart met grijze haren en biedt haar zijn arm aan. Zij haakt niet in. Ze zuigt haar lijf vol lucht, schudt licht haar armen en kijkt naar de grond alsof ze moet plaats nemen in de startblokken voor de honderd meter sprint. Achter haar rijdt de auto weg. Met zijn tweeën staan ze voor de deuren van de kerk.
Gistermiddag bekeek ik de middeleeuwse kerk. In een hoek waren een jongen, twee meisjes en een oudere vrouw bezig met het maken van bloemstukken. Met ijzerdraad verstevigden ze zelfgeplukte bloemen uit het veld en honderden witte rozen. De eerste boeketten stonden al langs het gangpad en voor het altaar. Romantischer kon niet. 'Domani' en 'nozze' ving ik op. Ah, morgen een bruiloft.
Of ik een dochter had, vroegen ze. 'Si.' En hoe oud? 'Venti,' antwoordde ik. 'Bellissima? 'Ja, ja.' Al getrouwd? 'No, no.' Met veel gelach gaven ze me alvast een witte roos voor haar mee.
De twee staan nog steeds voor de dichte kerkdeuren.
Hij staat er rustig bij, klaar om zijn dochter weg te geven. Zij staat gespannen als een boog, met hoge schouders.
In de verte klinkt een orgel. De grote deuren openen op een kier en zwaaien weg. Ze steekt haar arm door die van haar vader. Een blik opzij, een glimlach. Ze haalt diep adem, ik adem met haar mee. In een nevel van zonnestralen, dreunende orgelmuziek en de geur van rozen stappen ze naar binnen.

© Dick van den Berg

december 2007