Bedelen in Rotterdam

 
'Mevrouw, mag ik u iets vragen?'
In storm en regen loop ik in hoog tempo richting station. Ik moet die trein halen. Tien minuten lopen, en op dat kleine stukje is hij al de derde zwerver die mij aanspreekt.
'Nee, dank u' zeg ik beleefd en gehaast.
'Dan niet, kutwijf.'
Ik hol door en haal mijn trein. Maar het zit me niet lekker. Spreken die bedelaars mij aan omdat ze denken 'zo'n oud mens geeft wel wat?' Of spreken ze in het algemeen meer vrouwen aan dan mannen? Omdat ze weten dat vrouwen graag aardig worden gevonden en zich sneller schuldig voelen?
De psychologie van de bedelaar, geen idee hoe die in elkaar zit. De volgende keer dat een zwerver vraagt of hij me iets mag vragen, loop ik door zonder te antwoorden. Dan maar niet beleefd.

© Els Ackerman